سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک یک سازمان دولتی زیرمجموعهٔ وزارت آموزش و پرورش است که ساماندهی امور مربوط به مهدهای کودک، کودکستان‌ها، مراکز پیش‌دبستانی و سایر مراکز نگهداری و آموزش کودکان زیر ۶ سال را بر عهده دارد.
در ۲۵ آذر ۱۳۹۹ شورای‌عالی انقلاب فرهنگی تصویب کرد که به‌منظور ساماندهی امور مرتبط با تعلیم و تربیت دورهٔ کودکی، تمامی امور مربوط به مهدهای کودک و سایر مراکز نگهداری کودکان به وزارت آموزش و پرورش محول شود. همچنین شورا تصویب کرد که نهادی وابسته به وزارت آموزش و پرورش برای عهده‌دار شدن یکپارچهٔ امور مرتبط با تعلیم و تربیت کودک تشکیل شود. اموری شامل صدور مجوز، برنامه‌ریزی، هدایت و نظارت، تقویت استانداردها و ارزیابی از وظایف این نهاد است.
بر این اساس، در ۷ بهمن ۱۳۹۹، اساسنامهٔ «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک» به تصویب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی رسید و ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ برای اجرا ابلاغ شد. در ۱۳ مرداد ۱۴۰۰، این سازمان طی مراسمی با حضور وزیر آموزش و پرورش رسماً آغاز به‌کار کرد. پیش از تأسیس سازمان، مهدهای کودک زیر نظر سازمان بهزیستی و مراکز پیش‌دبستانی زیر نظر آموزش و پرورش فعالیت می‌کردند که در سال ۱۴۰۰، با تشکیل کمیتهٔ انتقال در ستاد کشوری و کارگروه‌های انتقال استانی، امور مهدهای کودک از بهزیستی به آموزش و پرورش منتقل شد.
در همین ارتباط، بخوانید: «رئیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک کیست؟»
در دورهٔ اول کودکی، مسئولیت نگهداری و فراهم‌کردن زمینهٔ تربیت‌پذیری کودکان با خانواده است. سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک در اینجا، نقش توانمندسازی خانواده‌ها و راهبری، هدایت، حمایت و نظارت بر مراکز ارائه‌دهندهٔ خدمات تعلیم و تربیت کودک را برعهده دارد. اما در دورهٔ دوم کودکی، ضمن اهتمام به توانمندسازی خانواده‌ها، با مشارکت حداکثری بخش غیردولتی، به ارائهٔ خدمات تعلیم و تربیت و ساماندهی امور مربوط می‌پردازد.
سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک برای رسیدن به این چشم‌انداز، اهداف زیر را دنبال می‌کند:
- ساماندهی و مدیریت یکپارچهٔ امور تعلیم و تربیت دورهٔ کودکی و توسعه کمی و کیفی آن؛
- ارتقاء شایستگی‌های تربیتی، توانمندسازی و حمایت از خانواده، با تأکید بر دورهٔ اول کودکی و نیز نهادهای فعال در حوزهٔ کودک، مهدهای کودک، پیش‌دبستان و سایر مراکز نگهداری و آموزش کودکان زیر ۶ سال مبتنی بر تعلیم و تربیت اسلامی؛
- مشارکت در پایش و صیانت از بهداشت، سلامت و حقوق تربیتی کودک در همهٔ عرصه‌های آموزشی، فرهنگی و اجتماعی اعم از حضوری و مجازی؛
- تأمین عدالت در دسترسی به تعلیم و تربیت با کیفیت دورهٔ کودکی با تأکید بر کودکان و خانواده‌های مناطق محروم و دارای نیازهای ویژه؛
- زمینه‌سازی برای تکوین و تعالی هویت «اسلامی‌ایرانی» و رشد همه‌جانبه در ابعاد شناختی، عاطفی، روانی‌حرکتی، اجتماعی، معنوی و زیستی‌بدنی؛
- آماده‌‌سازی کودکان برای ورود به نظام آموزش و پرورش رسمی و عمومی کشور.
