نشست هم‌اندیشی فعالان حوزهٔ نرم‌افزار و محتواهای صوتی و تصویری برگزار شد!

نشست تخصصی رویداد در محور نرم‌افزار و محتواهای صوتی و تصویری، در تاریخ ۲۵ مرداد برگزار شد. در این نشست، فعالان حوزهٔ نرم‌افزار و محتواهای صوتی و تصویری، با آقای همتی‌فر، رئیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، به گفتگو نشستند.

ویدئوی خلاصه نشست را در ادامه ببینید:

حاضرین این نشست عبارتند از:
• جناب آقای مجتبی سادات؛ بنیان‌گذار هلدینگ نبات؛
• جناب آقای آرش شاه‌محمدی؛ مؤسسه رسانه تحلیل‌گران سرمد؛
• جناب آقای علیرضا گودرزی؛ از مؤسسین مجموعهٔ انارستان؛
• سرکار خانم جهان‌دیده؛ کارشناس طرح و تولید شبکهٔ پویا؛
• سرکار خانم نادری؛ مدیر مجموعهٔ فرفره؛
• سرکار خانم فراهانی؛ نمایندهٔ پلتفرم دی‌جی‌تون؛
• جناب آقای مجتبی کمیلی‌فرد؛ نمایندهٔ حوزهٔ استعدیابی امضا؛
• جناب آقای ابوالفضل کریمی؛ از مؤسسین سامانهٔ یک و دو؛
• جناب آقای جلالیان؛ مدیرعامل مؤسسهٔ رویاپردازان؛
• جناب آقای قادری؛ مدیر مجموعهٔ بازی و سرگرمی کانون پرورش فکری؛
• جناب آقای امین حسینی؛ فعال حوزهٔ کودک و کارگردان و نویسنده در شبکه پویا؛
• جناب آقای مجد؛ نمایندهٔ مؤسسه هنری یاسین؛
• جناب آقای حجت الاسلام تقیان؛ فعال در مؤسسهٔ هنری یاسین و دبیر جشنوارهٔ رسانه‌های دیجیتال؛
• جناب آقای خزایی؛ نمایندهٔ مجموعه هنرما؛
• جناب آقای علی اکبر؛ مسئول مرکز فرهنگی نوآوری امید؛

جناب آقای همتی‌فر با اشاره به خلأهای موجود در پژوهش‌های نظری گفتند:

رویکرد ما در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، رویکرد تنظیم‌گری است و رویداد یارستان کودکستان نیز شاهدی بر همین رویکرد است. یکی از مأموریت‌های سازمان، سامان‌دهی کودکستان‌ها است. کودک بخشی از وقت خود را در کودکستان و در ارتباط با کتاب و اسباب‌بازی و… می‌گذراند که این موارد، زیست‌بوم کودکی را تشکیل می‌دهند و متأسفانه کمتر به آن توجه شده‌است.
یکی از مسائل مطرح‌شده این است که مجموع این عناصر، از لحاظ کیفیت و نوع محتوا و…، چقدر با هم هماهنگ هستند. توجه به این‌ها جزء مأموریت‌های سازمان است چون ما معتقدیم که دست والد یا مربی باید پر باشد اما متأسفانه در این حوزه خلأهای زیادی وجود دارد.

سرکار خانم جهان‌دیده با تأکید بر توجه به دنیای کودک در تولیدات گفتند:

اگرچه کودکان در دنیای مشابه ما زندگی می‌کنند؛ اما دریافت‌های متفاوتی از دنیا دارند. توجه به آن‌ها به‌عنوان یک خردسال و درک این موضوع که ابزارهای لازم برای ارتباط‌گرفتن با آن‌ها متفاوت است، بسیار مهم است. در طرح‌هایی که به شبکه ارائه می‌شود، ما شاهد آن هستیم که طرح، اسم و محتوای خردسالانه ندارد و فرد صرفاً با انگیزهٔ تجاری اقدام به تولید طرح می‌کند؛ بدون توجه به آن که دنیای کودکان کاملاً متفاوت است. به نظر من یکی از شاخص‌های ارزیابی این است که کار در حیطه‌های شناختی و رسانه‌ای و… متناسب با کودک باشد.

جناب آقای گودرزی با تأکید بر نیاز به معیارهای مشخص در حوزهٔ محتواهای دیجیتالی گفتند:

ما در سال‌های اخیر به این نتیجه رسیدیم که در حوزهٔ تولید محتواهای دیجیتال کشور، استاندارد مشخصی وجود ندارد. از طرف دیگر در حوزهٔ مصرف نیز این خلأ وجود دارد؛ یعنی خود والدین توجیه نیستند. درنتیجه آسیب‌هایی در این بخش وجود دارد که لازم است سازمان تعلیم و تربیت کودک در این بخش ورود کند. این بحث مقدمه‌ای بود بر این که لازم است ما نظام‌نامه‌ یا استانداردی در حوزهٔ محتواهای دیجیتال داشته باشیم. این که دغدغه‌مندان در این حوزه اقداماتی را انجام داده‌اند، کافی نیست و حاکمیت به‌معنای سازمان‌های رسمی کشور این کار را نکرده‌اند یا اقدامات آن‌ها مورد تأیید سایر سازمان‌ها نیست و فضای جزیره‌ای دارد.

ایشان در ادامه، با اشاره به نظام‌نامهٔ تدوین‌شده توسط مجموعهٔ خودشان افزودند:

ما یک نظام‌نامه تدوین کرده‌ایم که شاخص‌های آن عبارتند از:
• ارزش‌های آموزشی؛
• الگو و پیام‌های مثبت؛
• نحوهٔ ارائهٔ خشونت؛
• نحوهٔ ارائهٔ ترس.

سرکار خانم فراهانی با بیان ویژگی‌های کاربران زیر ۵ سال، پلتفرم دی‌جی‌تون فرمودند:

کاربران زیر ۵ سال پلتفرم ما در انتخاب محتوا بسیار متفاوت عمل می‌کنند. تحقیقات ما روی این کاربران نشان می‌دهد طراحی رابط کاربری، یک نکتهٔ مهم در تولیدات حوزهٔ نرم‌افزاری و IT می‌باشد. همچنین ما در محتواهای مناسبتی کمبود قابل‌توجهی داریم و نیاز است این محتواها برای استفاده در پلتفرم‌ها تولید شود.

وی در ادامه با اشاره به بحث حذف و قاعده‌گذاری‌های بی‌دلیل در انتشار محصولات افزود:
من کاملاً با فضای باز موافق هستم و معتقدم باید محتوا را در چارچوب‌های خودمان و با اعمال تغییرات مدنظر در اختیار فرزندمان قرار دهیم و اجازه ندهیم که کودک به دلیل وجودنداشتن محتواهای خوب خارجی در پلتفرم‌های داخلی، به پلتفرم‌های خارجی که محتوای نامناسب دارند مراجعه کند.

جناب آقای حسینی با تأکید بر آزاد بودن خانواده‌ها در انتخاب محتوا گفتند:

در بحث تربیت رسانهٔ ما، باید الگوهای درست ارائه شود و لازم است الگوی درست نیز تعریف شود. من به‌عنوان خانواده انتخاب می‌کنم که فرزندم چه ببیند. ضمن این که فهرست انتخابی باید فهرست درستی باشد. موضوع این است که چرا ما باید یک محتوا را کاملاً تغییر دهیم و بر آن سانسور اعمال کنیم تا مناسب شود؟ این محتوا اساساً برای یک ایرانی نیست؛ درنتیجه نمی‌توان با اعمال تغییرات به محتوای مناسب کودک ایرانی رسید.
برای مثال، داستان پوریای ولی، یک داستان ایرانی‌اسلامی است که یک فرهنگ را اشاعه می‌دهد و شاخص‌های خاص خودش را دارد که کاملاً مناسب کودک ایرانی است. درواقع خود محتوا شاخص‌سازی کرده‌است.

ضمناً با ارائه یک پیشنهاد برای ارزیابی آثار افزودند:

پیشنهاد من این است که برای ارزیابی آثار، از تعدادی از کودکان ۳ تا ۷ سال، که توانایی نظردادن دارند، بخواهیم که آثار را داوری کنند. یعنی تمایل و عدم تمایل کودک به یک اثر، به‌عنوان شاخص در نظرگرفته شود. در این صورت خواهیم دید گاهی که اثری که از دید ما برای کودک جذاب است، مورد علاقه او نیست و بالعکس.

جناب آقای خزائی با اشاره به دیدگاه «مردم برای مردم» گفتند:

این که ما متولی محتوای کودک هستیم درست است؛ اما لازم است خود مردم بگویند که چه محتوایی می‌خواهند و حتی خود مردم محتوا تولید کنند. سپس با استفاده از چارچوب‌های مشخص، به تنظیم‌گری محتواهای مردم اقدام کنیم. این رویه باعث می‌شود که کانون خانواده گرم‌تر شده و تولیدات رسانه‌ای بهتری داشته‌باشیم و بچه‌ها نیز جذب این محتواها خواهند شد.

جناب آقای تقیان در رابطه با نحوهٔ تعریف شاخص‌ها گفتند:

ما در تولید محتوا برای کودک، باید اهداف و کلیاتی را در نظر بگیریم. این اهداف و کلیات باید در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک به عنوان سیاست‌های سازمان مطرح شود تا زمانی‌ که تولیدکننده به سازمان مراجعه می‌کند، این الزامات را در نظر بگیرد. برای مثال، اگر شاخص ایرانی‌اسلامی تعریف می‌شود، معنای هر دو بخش ایرانی و اسلامی باید به طور کامل در این سیاست ذکر شود. سپس ذیل این کلیات، که چارچوب کار تولیدکننده است، زیرشاخص‌هایی تعریف می‌کنیم.

شما نشست فعالان حوزهٔ صوت و تصویر و نرم‌افزار کودک را چطور ارزیابی می‌کنید؟ با کدام یک از نظرات، موافق و با کدام ها مخالف هستید؟ برای ما بنویسید.